↓ proloog
Het stilleven van wat we voor lief nemen
en het op die manier lief hebben
Als tekenaar, fotograaf en schrijver noteer ik de poëzie van het alledaagse. De dingen die onze dagelijkse handelingen vorm geven en persoonlijk maken. Ze duiden een vaste keuze. En soms is die vaste prik een woordkeuze.
We missen ze als ze er niet (meer) zijn, maar je ziet ze snel over het hoofd.
Ik wil dat voorkomen.
Het leven juist even aanraken, zonder dat ze langs me glipt.
Het boek is een doorlopende tentoonstelling, dat reist zonder mij, dringt door tot in de huizen, tot op de keukentafel van de lezer. Kunst is een manier van bestaan, verweven met dag - dus daar hoort het ook thuis.
In het boekontwerp komt alles samen en vormt zich een gedachtenwereld waar je door kunt bladeren. Met het ordenen van notities, orden ik gevoelens en gedachten. Krijg ik ergens vat op - op dat kunst een antwoord is op een vraag die niet is gesteld, maar wat we allemaal willen weten.
studio, 2025
Fragment uit "Nevenschade":
"Troost is voor iedereen iets anders.
Of we noemen het anders.
Vinden het ergens anders, bij iemand anders.
Uiteindelijk willen we allemaal naar huis."
*Disclaimer
Het is niet moeilijk om kunstenaar te zijn, het is moeilijk om voorbij het punt te komen dat je twijfelt over je bestaansrecht als kunstenaar. Terwijl ik zo goed weet dat we zonder de kunst opgesloten zitten in onszelf. Dat kunst een toevluchtsoord is én een toewijding - een ware liefde.
Ik kan ook gewoon kunstenaar zijn en er verder niet over nadenken.
Dat ga ik doen.
Marilou Klapwijk
↓ navigatie
pagina 1 proloog
inbox is open: hello@marilouklapwijk.nl